Velocité Satisfaction, en effet!

[Hein Tunnissen]

Sinds 1 december 2008 rijd ik een Vel Satis. Gekocht van een particulier, maar wel op basis van de kennis die ruim 30 jaar Renault-rijden kan opleveren. Misschien toch eens tijd om duidelijk te maken hoe ik ben gevaren met deze limousine. Laat ik voorop stellen dat ik een auto zocht waarmee ik kilometers zou kunnen maken. Daarom geen Twingo of Megane! Ik woon in Musselkanaal, waar overigens nog een VS ronddendert. Zelfde kleur, bijna dezelfde uitvoering zodat mijn vrouw regelmatig naar het verkeerde heerschap zit te zwaaien. Maar dat terzijde. Voor mijn werk rijd ik per maand zo'n 5000 km. Het was een becijferd gemiddelde en in de praktijk blijkt het heel aardig te kloppen. Inmiddels heb ik bijna 40.000 km weggetrapt, waarvan de laatste 10K op gas. Installatie is door Boertien in Emmen ingebouwd (Vialle) rond een tank van 120 liter. Heel netjes allemaal en de auto rijdt er geen grammetje minder pittig om. Het is een 2.0 16 V met turbo.
Direct na aankoop heb ik de auto naar Renault Herbers in Ter Apelkanaal gebracht voor een kleine beurt op 90.000 km. Gelijktijdig is toen de distributieriem vervangen. Gewoon uit voorzorg. Uitstekende garage met prima service en oog voor de portemonnee van de klant.

Op het forum lees ik over allerlei problemen en probleempjes en deels herken ik die wel. De lampjes in de portieren die soms wel, soms niet branden, de lekkerij bij de passagiersstoel (heel ergerlijk) en de wat eigenzinnige elektronica. Die nam mij bij de neus nadat ik de automatische verlichting had uitgezet: verlichting laten branden en dus een lege accu. Daar was ik wel verbaasd over, maar een simpele luistercontrole wees uit dat die 'deeptroat' van het sprekende dashboard pas reageert als ik al hoog en breed achter mijn bureau zit. Kennelijk een te trage 'harde schijf'.

Voor de rest niets dan lof. Net terug van vakantie en het laatste stuk over de Autobahn richting Emden was weer een groot feest. Met de CC op 180 bliezen we naar huis, soms wat gas bijgevend als de situatie daar omvroeg. De souplesse van de auto verbaast me keer op keer. Bij rustig rijdend in zes met 120 km, is een tik naar het gaspedaal voldoende om de rij uit te schieten voor een inhaalmanoeuvre. Met een V6 moet dat helemaal een dolle boel zijn. Dat moeiteloze accelereren verraadt in welke klasse de VS past. In dat verband raad ik ook een bezoek aan Brussel aan. Knetter 'ns een keer langs het koninklijk paleis over die heirbaan met kinderkoppen! Jawel, daar merk je wel wat de wonderen van deze auto zijn. Of duik eens een keer met een ruige snelheid de afrit van de autosnelweg op en ervaar hoe de esp dan ingrijpt!

De VS laat ook zijn kwaliteiten zien als het mis gaat. Op de ring van Groningen trof ik een automobilist die zich niets van rood aantrok en omdat ik groen had terwijl ik kwam aanrijden, gaf ik wat extra gas. Dat had ik dus beter niet kunnen doen, want een tel later ging ik vol in de remmen. Ik was al helemaal klaar voor de klap, maar tot mijn verbazing kwam de auto op tijd tot stilstand, ruim een meter voor de voorbij flitsende bandiet. Alarminstallatie aan, stationair draaiende motor. Alsof er niets aan de hand was. Natuurlijk hoef je zo'n situatie niet af te wachten om dit te ervaren: probeer eens knalhard te remmen op een parkeerterrein en ontdek wat die auto kan! Opmerkelijk, werkelijk waar (ik vind dat ik een beetje recht van spreken heb met een bijna volledig afgestempeld rijbewijs)!

Enfin. Minstens zo belangrijk vind ik het interieur. Mijn VS heeft een electrisch schuifdak en lichtbeige (bijna geel) leren bekleding. Dat levert een mooi licht interieur op, waarin het goed toeven is. Ooit las ik een soort test over de VS en de scribent kwetterde van alles over de auto, mar vooral dat hij zo'n pijn in zijn rug had gekregen. Met zo'n man ben ik snel klaar: als je elke avond achter de tv zakt met een zak chips, moet je niet zeuren dat je te dik bent, je rug vervormd raakt en dat je dus overdag niet meer in een auto kunt zitten. Net als in onze Safrane heeft de VS een memory in de stoelen waardoor de stoel in 'mijn' stand springt als ik met mijn card de auto open. Ooit werkte ik met een directeur die een R25 als directiewagen had. Hij verzuchte regelmatig: "Als ik echt lekker de krant wil lezen, ga ik in mijn auto zitten!" Voor de VS geldt dat in mijn optiek in nog hogere mate en het is mij dan ook een raadsel hoe je in zo'n auto rugpijn kunt krijgen.

Nog meer comfort is de stilte. Je raakt er aan gewend, maar het is om de donder een heel belangrijk aspect als het om comfort gaat. Uit het voorgaande zou je het idee kunnen krijgen dat ik altijd knoerthard rijd en dat is ook zo. Met de VS is het alleen nog erger geworden omdat je het niet merkt. Omdat wij vlakbij de grens wonen en dus bij de Autobahn A31, is het nogal eens raak. Even naar Heidelberg, even naar Brussel vanwege de familievestigingen daar. We rijden dan de Duitse stijl, namelijk flink gasgeven en navenant remmen als dat nodig is. Je hoort potverdorie helemaal niks van die motor, hooguit als je 'm doortrekt tot 6000 rpm. Dan is er inderdaad enig gegrom waarneembaar. Het interieur van een auto is in mijn ogen belangrijker dan de buitenkant, hoewel ik moet toegeven dat ik de VS weer een echt staaltje lef vindt waar Renault soms voor tekent. De AT is in dat opzicht briljant, de kont van de Megane geniaal, terwijl ik na drie Safranes onderhand ook de prachtige lijnen van die auto begin te herkennen, terwijl ik die lange tijd heb gekwalificeerd als de beste, maar saaiste Renault ooit gebouwd. Vergeleken met de R4, R5, R6, de R11, R5Turbo, Fuego GTS, R19 (2x), de Laguna (2x) en de Safrane.

Tussendoor hadden we bij wijze van uitstapje een Nissan Patrol. Welgemeend advies: Koop zo'n ding beslist als je ooit twijfelt aan de VS. De onderdelen zijn niet te betalen zo duur, alles gaat kapot en niets is betrouwbaar. Die van ons had zes cilinders met een turbo en dat was dan meteen de enige zekerheid die we hadden. Ik had bijna een contract met de sloop voor onderdelen. 's Winters vroor alles dicht als de temperatuur onder de vier graden dook!

Nee, denk niet te snel negatief over je VS. Praat eens met Mercedes-adepten en ga daarna grinnikend naar huis! Heb ik zelf malheur gehad, afgezien van de normale kosten voor olie, filters en onderhoud? Ja. Rijdend over bijvoorbeeld een klinkerweg hoorde ik soms vreemde bonken achterin. Ik las op het forum daar ook over. Dealer wist meteen wat er aan de hand was en waarschuwde vooraf: die stang is niet zo kostbaar, maar als we 'm niet los krijgen dan moeten we extra kosten maken. Dat bleek inderdaad het geval. Compleet vastgeroest in de bussen en zelfs losslaan was geen oplossing; toen begaven de rubbers het. Garage was met het probleem 8 uur bezig geweest en daarvan hebben ze er vijf in rekening gebracht. Al met al een echte reparatie van bijna 600 euro op 40.000 km. Valt mij niet tegen, eerlijk gezegd. Laat ik die lekkage even buiten beschouwing want dat wil ik zelf opknappen en wel definitief. Desnoods monteer ik een paar zelflozers uit mijn oude 470. Persoonlijk vind ik deze kwaal het ergste: zo had Renault hem niet af mogen leveren. Gewoon een stomme blunder en ik peins er niet over om preventief voortdurend mijn ruitenwissers te demonteren om een paar buisjes met dennennaalden door te prikken. We leven wel in de 21ste eeuw!!!

[Teejoo]

Schitterend!

[Gompie]

Na zo'n verhaal MOET je toch wel van de VS gaan houden...
(een nieuw schrijftalent op het forum!)